Αναλογίζομαι το τέλος, δεν το κρύβω
και δε με νοιάξανε τα λόγια τα πικρά
που ανταλλάξαμε οι δυο πριν από λίγο
όσο που δε μου τηλεφώνησες μετά.

Το τηλέφωνο δε χτύπησε και φεύγω
όπως όλες τις φορές
ψιθυρίζοντας "μωρό μου, σε λατρεύω
μα χωρίζουμ’ αφού θες".
Το τηλέφωνο δε χτύπησε και πάω
μες στους δρόμους μοναχός
να σκοτώσω, να πληγώσω, να πονάω
την καρδιά μου δυστυχώς.

Πριν κλείσω πίσω μου την πόρτα για να φύγω
προτού να βάλω το κλειδί στην κλειδαριά
κόβω το βήμα μου και σταματάω λίγο
μήπως χτυπήσει το τηλέφωνο ξανά.