Σε κάποιο έρημο γιαλό
επήγα χθες το δειλινό
να πω τα βάσανά μου,
που έχω στην καρδιά μου.

Και μόλις τ’ άκουσ’ ο γιαλός
μαζί μου τότε έκλαψε
κι ο ουρανός στον πόνο μου
σκοτείνιασε κι αυτός.

Πέτρες ραγίσανε στα δυο
απ’ το δικό μου τον καημό
και κλαίω μέρα νύχτα
που ανθρωπιά δεν βρήκα.

Και μόλις τ’ άκουσ’ ο γιαλός
μαζί μου τότε έκλαψε
κι ο ουρανός στον πόνο μου
σκοτείνιασε κι αυτός.