Αθάνατη πατρίδα, του φωτός η κόρη,
Ο Θεός σε έζωσε με θάλασσες και όρη.
Με κυπαρίσσια και μυρτιές η γη σου είναι σπαρμένη,
με δάφνες και κλαδί ελιάς είσαι στεφανωμένη.

Στα λαμπερά ακρογιάλια σου γοργά θαλασσοπούλια,
σκίζουνε τον ουρανό με αυγερινό και πούλια.
Στις φλέβες τρέχει ο ιχώρ, Πατρίδα τιμημένη,
πάντα ποθείς την λευτεριά, στο αίμα βαπτισμένη.

Δυνατά, δυνατά, δυνατά και ελληνικά,
Ελλάδα, πατρίδα μου, ζω μόνο για σένα.
Δυνατά, δυνατά και πάντα ελληνικά,
Ελλάδα, πατρίδα μου, πεθαίνω για σένα.

Του Αιγαίου η θάλασσα μικρή ήταν για σένα,
φτερωτά καράβια φύγανε στα ξένα.
Δώσαμε εκεί μακριά το φως στην Οικουμένη
και τώρα οι αχάριστοι σε κοιτούν σαν ξένη.

Σία και Αμερική τους χτίσαμε όλο πόλεις,
βιβλιοθήκες, θέατρα, ναούς και ακροπόλεις.
Διδάξαμε φιλότιμο, πίστη και ελευθερία
και στα μεγάλα ιδανικά δώσαμε αξία

Δυνατά....

Οι αιώνες κύλησαν πάντα στο φως λουσμένοι
και ακούραστα προσέφερες σε όλη την Οικουμένη.
Πολιτισμό και ποίηση, τέχνες και γεωργία,
γεωμετρία, γλυπτική και την αστρονομία.

Όλα εσύ τα γέννησες, Πατρίδα μου μεγάλη,
μες του Αιγαίου τα νησιά και την ζεστή σου αγκάλη.
Μακεδονία, Ήπειρο, Μωριά και Σικελία,
που μια Πατρίδα είναι, με Πόντο, Μικρασία.

Δυνατά....

Χίλιες φορές βαλθήκανε και χίλιες αποτύχαν,
το βλέμμα σου να σβήσουνε, τύχη όμως δεν είχαν.
Σε Θερμοπύλες, Πλαταιές και κάτω στο Μανιάκι,
τσακίσαμε των άπιστων των βάρβαρων την ράχη.

Στα εύκολα, στα δύσκολα και πάντα ενωμένοι,
πέντε φορές την ζέψαμε όλη την Οικουμένη.
Τρανοί θαλασσοκράτορες, πολέμαρχοι μεγάλοι,
τον κόσμο κυβερνήσαμε με δίκαιο και ατσάλι.

Δυνατά....

Πάλι το σκότος έρχεται, φαίνεται η μαυρίλα,
στης γης την ραχοκοκαλιά φτάνει ανατριχίλα.
Κι αν τάχα πάλι χρειαστεί να δώσουμε τη μάχη,
για φωτοδότες πάλι η Γη τους Έλληνες θε να’ χει!

Δυνατά....





http://www.youtube.com/watch;v=wNw2SkIDNSc