Πώς να μη γεράσω,
αχ, πώς να μη γεράσω,
μες στη ζωή δε μου `τυχε
μια μέρα να γελάσω.

Τα καλύτερά μου χρόνια
τα `φαγε η κατοχή
και δεν μπόρεσα σαν νέος
αχ, να κάνω προκοπή.

Είμαι παιδί της κατοχής,
απ’ τους αδικημένους,
φτωχός στο μεροκάματο
κι απ’ τους κατατρεγμένους.

Γράμματα και τέχνες
τα `χα παρατήσει,
στην κατοχή το μέλλον μου
για μένα έχει σβήσει.

Ποιος κοιτούσε για καριέρα
όταν ήταν κατοχή,
πεινασμένοι μες στους δρόμους
τρέχαμε για το ψωμί.

Είμαι παιδί της κατοχής,
απ’ τους αδικημένους,
φτωχός στο μεροκάματο
κι απ’ τους κατατρεγμένους.