Έχει δυο φάτσες η γυνή σαν τράπουλα αληθινή,
όλους μας κάνει θύματα βλαστήματα, βλαστήματα.

Σαν το χαρτί σε ξεγελά σε αγοράζει σε πουλά,
παίζεις μαζί της καίγεσαι και κλαίγεσαι και κλαίγεσαι.

Είν’ η γυναίκα τράπουλα που παίζεις και σε παίζει
κι όλο χαμένος βρίσκεσαι στο πράσινο τραπέζι.

Είν’ η γυναίκα τράπουλα μαγεύτρα και μαργιόλα
κι όσο κι αν είσαι τυχερός, σου τα μαζεύει όλα.

Κέρδη κοντά της δε θα δεις, πάντα μπαστούνια θα τα βρεις,
παίζει μ’ όλο το πάσο της, τον άσσο της, τον άσσο της.

Η ντάμα πάντα σε πλανά κι όλα σου βγαίνουν ξινά
κι όποιο χαρτί κι αν έπιανες θα έχανες, θα έχανες .