Έτσι μου συμβαίνει
και καμιά φορά τυχαίνει,
το τρελό μυαλό μου κάνει τσάρκες.
Μου την κοπανάει
και συχνά φτεροκοπάει,
χάνεται στα πλοία και στις βάρκες.

Κι έτσι φεύγει και το χάνω,
το θεότρελο μυαλό μου.
Δεν αντέχω, τι να κάνω,
έχω βρει το βάσανο μου.

Κάτι μεσημέρια,
όταν πιάνομαι στα χέρια,
με τη μοναξιά και με τη θλίψη.
Πάλι ξαναφεύγει,
το τρελό μυαλό γυρεύει,
την αγάπη του που του `χει λείψει.

Κι έτσι φεύγει και το χάνω,
το θεότρελο μυαλό μου.
Δεν αντέχω, τι να κάνω,
έχω βρει το βάσανο μου.

Κι έτσι μπερδεμένος
και συχνά απελπισμένος,
χάνομαι στης νύχτας τα σκοτάδια.
Πάλι ξαναφεύγει,
το τρελό μυαλό γυρεύει,
ψάχνει τα φιλιά της και τα χάδια.

Κι έτσι φεύγει και το χάνω,
το θεότρελο μυαλό μου.
Δεν αντέχω, τι να κάνω,
έχω βρει το βάσανο μου.