Η Ζηρά η αμαρτωλή
ζούσε στην Ανατολή
τα σκοτάδια δε φοβόταν
και με άγνωστους κοιμόταν,
τα σκοτάδια δε φοβόταν
και με άγνωστους κοιμόταν

Σαν ξυπνούσε το πρωί
η Ζηρά η αμαρτωλή
με τα πνεύματα μιλούσε
κι όμορφο χαλί κεντούσε

Ένα απόγευμα που λες
όπως οι αμαρτωλές
χάθηκε κι αυτή μοναχή
με μια μαχαιριά στη ράχη,
χάθηκε κι αυτή μοναχή
με μια μαχαιριά στη ράχη

Και διαβάσαν στο χαλί
η Ζηρά η αμαρτωλή
που μια μέρα θα πεθάνει
τούτο το χαλί έχει κάνει

Ο Θεός να συγχωρεί
μια ψυχή αμαρτωλή,
ο Θεός να ελεήσει
μια ψυχή που έχει αγαπήσει,
ο Θεός να ελεήσει
μια ψυχή που έχει αγαπήσει