Στις πικροδάφνες που επαίζαμε κρυφτό
Τα χείλη σμίξαμε πάνω στα δεκαοχτώ
Και στα χορτάρια που βραδιές ξαπλώναμε
Ποιος αγαπάει πιο πολύ μαλώναμε
Όμως αδίστακτος φονιάς είν’ ο καιρός
Κι όλα τα σκόρπισε στο πέρασμά του εμπρός
Κι έμεινε ο έρωτας στα χείλη μας πικρός
Σαν πικροδάφνη πια κι αυτός

Στις πικροδάφνες σαν θυμάσαι κι αν πονάς
Ο κόσμος άρχιζε κι ετέλειωνε με μας
Και τη ζωή στο χώμα ζωγραφίζαμε
Πως η αγάπη θα κρατάει νομίζαμε
Όμως αδίστακτος φονιάς είν’ ο καιρός
Κι όλα τα σκόρπισε στο πέρασμά του εμπρός
Κι έμεινε ο έρωτας στα χείλη μας πικρός
Σαν πικροδάφνη πια κι αυτός