Έλα να πάμεν μουζουρού. Τζει!
Τζει στα βουνά τ’ Ακάμα
που δύνν’ ο ήλιος γλήορα, μάνα μου!
Να ππέσουμεν αντάμα.

Τζ’ α! Παπαθκιά Χι!
Τζ’ α! Παπαθκιά Χου!
Τζ’ α! Παπαθκιά του Χι! Χι! Χι!
Του Χου! Χου! Χου!
Του Χα! Χα! Χα!
Τζ’ α! Μάνα μου.

Π’ αγγρίστην αναστέναξα. Τζει!
Είσεν καρτζίν μου ράστιν
εφτά χωρκά κατά σειράν
τζ’ έπιασεν τα η βράστη!

Αγιά Χρυσορογιάτισσα. Τζει!
Που ’σαι καρτζίν της Φύτης
να γλέπεις τη μουζούραν μου
που ππέφτει μανισή της.

Νάτουν που να ’χα σήμερα. Τζεί!
Μάλι μου την Αθήναν
έδκιουν της την για να μου θκιά
έναν φιλίν τον μήναν.