Δε μου φτάνουν όλα τ’ άλλα
που αναγκάζομαι να κάνω,
έχω κι εσένα ρε Βάσω
να μου τσαμπουνάς για γάμο από `πάνω.

Με βαράει η ανεργία,
το ταμείον είναι μείον,
περιόρισα τη μάσα
και χρωστάω νοίκια δύο και ωδείο.

Η τσέπη μας μαλλί δεν έχει,
παντρειά γυρεύεις,
ρε μανία που `χεις Βάσω
να με πιλατεύεις.

Μην κοιτάς μόνο μπροστά σου
τα μεγάλα και ωραία,
κοίταξε και λίγο πίσω,
όχι μοναχά τα σέα και τα μέα.

Μην κουράζεις το δεσμό μας,
κόψε, να χαρείς, τη γκρίνια,
κοίτα το λογαριασμό μας,
δεν υπάρχουν μπικικίνια, έχω γκίνια.

Η τσέπη μας μαλλί δεν έχει,
παντρειά γυρεύεις,
ρε μανία που `χεις Βάσω
να με πιλατεύεις.

Σου ζητάω να με νιώσεις,
δεν αντέχω παραπάνω,
και ξανά μη με πληγώσεις,
άσε με να ξανασάνω, τι να κάνω.

Κι αν η μάνα σου φωνάζει
κι ο μπαμπάς σου σε μαλώνει,
άδικα, φιτίλια βάζουν,
παντρειά καλά και σώνει δε σηκώνει.

Η τσέπη μας μαλλί δεν έχει,
παντρειά γυρεύεις,
ρε μανία που `χεις Βάσω
να με πιλατεύεις.