Σε πρόσμενα καιρό μες στη ζωή μου
να `ρθεις, ν’ αλλάξεις της καρδιάς μου τον παλμό,
βοτάνι να σε βάλω στην πληγή μου
μα ήρθες, έφυγες και πρόσθεσες καημό.

Κι είχα μια πίκρα, μόνο μια,
της μοναξιάς ο πόνος,
μα τώρα έχω και καημό, καρδούλα μου,
διπλά, που είμαι μόνος.

Σε πρόσμενα βραδιές στα όνειρά μου
να `ρθεις, να φέρεις και σ’ εμένα τη χαρά,
να δώσεις το κουράγιο στην καρδιά μου
μα ήρθες, έφυγες κι αφήνεις συμφορά.

Κι είχα μια πίκρα, μόνο μια,
της μοναξιάς ο πόνος,
μα τώρα έχω και καημό, καρδούλα μου,
διπλά, που είμαι μόνος.