Ξαναήρθες μια νύχτα κρύα
με του καπνού και του τζιν
την άγρια τη μυρωδιά
Σου είπα "πέρνα" με αγωνία
με φόβο κλείδωσα την πόρτα
και την καρδιά

Το αγορίστικο πρόσωπό σου
φαγωμένο από το χρόνο
πρίγκηπά μου
κάθε απόρριψη, κάθε ήττα
του ανδρισμού σου
στα δικά μου δάκρυα κοίτα

Όχι καρδιά μου δεν μπορώ
κουράγιο πια δεν έχω να συγχωρώ
ό, τι κι αν κάνω θα γίνεις κακός
μη βρίζεις, τα παιδιά κοιμούνται
Όχι έρωτά μου δεν μπορώ
κουράγιο πια δεν έχω να συγχωρώ
ό, τι κι αν κάνω θα γίνεις κακός
μη βρίζεις τα παιδιά θυμούνται

Θα γίνω κόλαση και φλόγα
που σίδερα μπορεί να λιώσει
κι η μελανιά στα μάγουλά μου
στ’ορκίζομαι θα σε τελειώσει...

Μάλω μάλω μάλωσέ με
βρες τα λόγια, λιώσε πλήγωσέ με
πόσο πόσο πόσο λίγο μ’αγαπάς
καιρός λοιπόν να φύγω
Μ’άλλο μ’άλλο μ’άλλο
ένα τέτοιο βράδυ
ξέχνα πια εμένα
πόσο πόσο πόσο λίγο μ’αγαπάς
γι’αυτό κι εγώ θα φύγω

Η μέρα γκρι σαν είσαι εδώ
τον ήλιο βλέπω, μόνη μου
μετά κι όλη την πίκρα
που έχει το παρόν
την καταπίνω όπως φτιάχνω
τα φαγητά
Το κορίτσι που είμαι ακόμα
λίγο λίγο έχει γεράσει
στη σιωπή του
τις φορές που φωνάζεις "βρώμα"
το μυαλό σου θα μικραίνει
λίγο ακόμα

Όχι καρδιά μου δεν μπορώ
κουράγιο πια δεν έχω να συγχωρώ
ό, τι κι αν κάνω θα γίνεις κακός
μη βρίζεις, τα παιδιά κοιμούνται
Όχι καρδιά μου μου δεν μπορώ
κουράγιο πια δεν έχω να συγχωρώ
ό, τι κι αν κάνω θα γίνεις κακός
μη βρίζεις τα παιδιά θυμούνται

Θα γίνω κόλαση και φλόγα
που σίδερα μπορεί να λιώσει
κι η μελανιά στα μάγουλά μου
στ’ορκίζομαι θα σε τελειώσει...

Μάλω μάλω μάλωσέ με
βρες τα λόγια, λιώσε πλήγωσέ με
πόσο πόσο πόσο λίγο μ’αγαπάς
καιρός λοιπόν να φύγω
Μ’άλλο μ’άλλο μ’άλλο στόμα
μίλα μου αν με θες ακόμα
πόσο πόσο πόσο λίγο μ’αγαπάς
γι’αυτό κι εγώ θα φύγω

Θα γίνω κόλαση και φλόγα
που σίδερα μπορεί να λιώσει
κι η μελανιά στα μάγουλά μου
στ’ορκίζομαι θα σε τελειώσει...

Μάλω μάλω μάλωσέ με
βρες τα λόγια, λιώσε πλήγωσέ με
πόσο πόσο πόσο λίγο μ’αγαπάς
καιρός λοιπόν να φύγω
Μ’άλλο μ’άλλο μ’άλλο στόμα
μίλα μου αν με θες κι εσύ ακόμα
πόσο πόσο πόσο λίγο μ’αγαπάς
γι’αυτό λοιπόν θα φύγω

Μάλω μάλω μάλωσέ με
δάκρυα φέρε
μ’άλλον μ’άλλον μ’άλλον μοιάζεις
με πονάς και με τρομάζεις

Το τελευταίο μας τσιγάρο
απόψε κάνουμε εσύ κι εγώ
ξανά ποτέ...
κι αυτό το δαχτυλίδι του καπνού μου
στο πετάω μαζί με τ’άλλο

Βρίσε κι άλλο
κι άλλο κι άλλο κι άλλο
κι άλλο κι άλλο κι άλλο
κι άλλο κι άλλο κι άλλο
κι άλλο κι άλλο κι άλλο

Να ποιος είσαι...