Κείνες τις ώρες που μου λείπεις
στις απουσίες της αγάπης
η μοναξιά μου με σταυρώνει
στο παραθύρι, στο μπαλκόνι
για να κοιτάζω πότε θά `ρθεις.

Όπως ακριβώς ανασαίνω
έτσι σε σκέφτομαι
κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.
Όπως ακριβώς ανασαίνω
έτσι περνάς μέσα στην καρδιά μου
και σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.

Κείνες τις ώρες που μου φεύγεις
κλέβεις τον κόσμο από μπροστά μου
και βλέπω μόνο τη μορφή σου
ακούω μόνο τη φωνή σου
και ξεγελώ τη μοναξιά μου.