Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132739 Τραγούδια, 271228 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Μια πίκρα - 1967      
 
Στίχοι:  
Κωστής Παλαμάς
Μουσική:  
Γιάννης Σπανός


Τα πρώτα μου χρόνια τ’ αξέχαστα τα `ζησα
κοντά στ’ ακρογιάλι,
στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη,
στη θάλασσα εκεί την πλατιά, τη μεγάλη.

Και να! Μέσ’ στον ύπνο μου την έφερε τ’ όνειρο
κοντά μου και πάλι
τη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη,
τη θάλασσα εκεί την πλατιά, τη μεγάλη.

Κι εμέ, τρισαλίμονο! μια πίκρα με πίκραινε,
μια πίκρα μεγάλη,
και δε μου τη γλύκαινες πανώριο ξαγνάντεμα
της πρώτης λαχτάρας μου, καλό μου ακρογιάλι!
και δε μου τη γλύκαινες πανώριο ξαγνάντεμα
της πρώτης λαχτάρας μου, καλό μου ακρογιάλι!




 Στατιστικά στοιχεία 
       Δημοφιλία: 100%  (1 ψήφοι)
      Αναγνώσεις: 8133
      Σχόλια: 3
      Αφιερώσεις: 0
 
   

 Δισκογραφία 
 
[1] Ανθολογία
1967
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Αφιέρωσέ το κάπου
Νέα μετάφραση
Εκτυπώσιμη μορφή
Αποστολή με email
Διόρθωση-Συμπλήρωση
 
   
 
   Χριστόδουλας @ 16-05-2010
   netriofron
19-01-2018 21:20
Το πληρες ποιημα :

..... Τα πρώτα μου χρόνια τ’ αξέχαστα τα ’ζησα
κοντά στ’ ακρογιάλι,
στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη,
στη θάλασσα εκεί την πλατιά, τη μεγάλη.

Και κάθε φορά που μπροστά μου η πρωτάνθιστη
ζωούλα προβάλλει,
και βλέπω τα ονείρατα κι ακούω τα μιλήματα
των πρώτω μου χρόνω κοντά στ’ ακρογιάλι,

στενάζεις, καρδιά μου, το ίδιο αναστένασμα:
Να ζούσα και πάλι
στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη,
στη θάλασσα εκεί την πλατιά, τη μεγάλη.

Μια μένα είν’ η μοίρα μου, μια μένα είν’ η χάρη μου,
δε γνώρισα κι άλλη:
Μια θάλασσα μέσα μου σα λίμνη γλυκόστρωτη
και σαν ωκιανός ανοιχτή και μεγάλη.

Και νά! μέσ’ στον ύπνο μου την έφερε τ’ όνειρο
κοντά μου και πάλι
τη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη,
τη θάλασσα εκεί την πλατιά, τη μεγάλη.

Κ’ εμέ, τρισαλίμονο! μια πίκρα με πίκραινε,
μια πίκρα μεγάλη,
και δε μου τη γλύκαινες πανώριο ξαγνάντεμα
της πρώτης λαχτάρας μου, καλό μου ακρογιάλι!

Ποια τάχα φουρτούνα φουρτούνιαζε μέσα μου
και ποια ανεμοζάλη,
που δε μου την κοίμιζες και δεν την ανάπαυες,
πανώριο ξαγνάντεμα, κοντά στ’ ακρογιάλι;

Μια πίκρα είν’ αμίλητη, μια πίκρα είν’ αξήγητη,
μια πίκρα μεγάλη,
η πίκρα που είν’ άσβυστη και μέσ’ στον παράδεισο
των πρώτω μας χρόνω κοντά στ’ ακρογιάλι ......


[ΠΗΓΗ : Κωστής Παλαμάς, Άπαντα, τ. Ε΄, , σ. 197-198]




Μέρος της ποιητικής συλλογής ''Καημοὶ τῆς Λιμνοθάλασσας'' του 1912.


Χορός / Ρυθμός / Είδος : Μπαλάντα.


1η : 1967 = Γιώργος Ζωγράφος , , Ενορχήστρωση : Γιάννης Σπανός , ------------ & συλλογη ''Γιάννης Σπανός ‎– Ανθολογία Α', Β', Γ''' (2009) & συλλογη ''Τα Μελοποιημένα 13'' (2009) & συλλογη ''Γιάννης Σπανός ‎– Ανθολογία Ελλήνων Ποιητών'' (2016)

2004 = Φοίβος Δεληβοριάς , , Ενορχήστρωση : Φοίβος Δεληβοριάς , ------------- Συλλογή ''Δεν ξέρω παρά να τραγουδώ - Δεκαεννέα συνθέτες μελοποιούν Κωστή Παλαμά'' (2005) -------------- https://youtu.be/v79NZfF8eLE


ΠΗΓΗ = [ https://www.discogs.com/search/?q=%CE%9C%CE%B9%CE%B1+%CE%A0%CE%AF%CE%BA%CF%81%CE%B1&type=release ]
   Avellinou
17-08-2013 00:19
https://www.youtube.com/watch?v=a03dwKm_qr4
   penguinroyal
31-07-2010 03:28
Το δωδέκατο τραγούδι από την συλλογή "Ανθολογία", (Νοέμβρης 1967, μελοποίηση 12 ποιημάτων από τον Γιάννη Σπανό)


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο