Ν’ ανεβαίνεις ψηλά απ’ του Ήλιου το δρόμο,
τ’ ανοιξιάτικο ...
Για να βρεις μιαν αγάπη να μη ξέρει από θάνατο

Να ρωτάς τα πουλιά να σου πουν που πετάνε,
σε ποιον ουρανό …
Τα φτερά τους απλώνουν σ’ ένα φως αναστάσιμο

Έρημοι δρόμοι, έρημη αυγή
κλαίει ακόμη εκείνο το παιδί.
Τι παραμύθια, πες αλήθεια,
τι παραμύθια να του πω.

Να κοιτάς την αυγή, που τη νύχτα θα διώξει,
γι άλλη μια φορά …
Την καρδιά σου ν’ ανοίγεις, τα ψηλά της παράθυρα

Να ρωτάς τα παιδιά που τον κόσμο κρατάνε,
στην παλάμη τους …
Στο Θεό που μιλάνε με την άφθαστη χάρη Του

Έρημοι δρόμοι, έρημη αυγή
κλαίει ακόμη εκείνο το παιδί.
Τι παραμύθια, πες αλήθεια,
τι παραμύθια να του πω.

Ν’ ανεβαίνεις ψηλά απ’ του Ήλιου το δρόμο,
τ’ ανοιξιάτικο ...
Για να βρεις μιαν αγάπη να μη ξέρει από θάνατο