Ό,τι κι αν γράψω σ’ αυτή τη μηχανή
το τέλος έχει φανεί.
Ξέρω κανένας πως δε θα συμφωνεί,
δώσε φιλιά και στην μελαχρινή.

Πες στα παιδιά στο γραφείο, στη Φανή,
στη θέση την ορφανή.
Έμαθα, κράτησα, βρήκα τη φωνή
δε θα με πάνε εμένα Δαφνί.

Αντίο ζωή μου παλιά,
σπασμένα κομμάτια φιλιά
δικιά μου αγκαλιά του κόσμου η θηλιά
μας έκανε σπίτι δουλειά
σπασμένα κομμάτια φιλιά
να ζήσω κι εγώ μια σταλιά

Έκλεισα χρόνια στο ίδιο αφεντικό
κάρτα καρδιά μου χτυπώ.
Ούτε για έρωτα ούτε για κακό
θέλω να φύγω και να σ’ αγαπώ.

Αντίο ζωή μου παλιά,
σπασμένα κομμάτια φιλιά
δικιά μου αγκαλιά του κόσμου η θηλιά
μας έκανε σπίτι δουλειά
σπασμένα κομμάτια φιλιά
να ζήσω κι εγώ μια σταλιά