Να μη με λένε Χάρο
απόψε αν δε σε πάρω
μ’ αυτή σου τη τρελοψυχή
μου `χεις ρημάξει τη ζωή

Βάλθηκες να με πεθάνεις
και σε πειρασμό με βάνεις
θά `ρθω έξι με εφτά
να στα σταματήσω αυτά

Αν και λέω στο εξής
να σ’ αφήσω εκεί που ζεις
από χέρι να τη βάψεις
μοναχός σου τη γούνα σου να κάψεις

Εκεί που είμαι αραχτός
και βόσκω τις σκοτούρες μου
μετ’ από κάτι σούρες μου

Έρχεσ’ εσύ λαχανιαστός
αμάν, μου λες γονατιστός
θάνατε έλα, γκελ μπούρντα
και μένα ξάφρισε,
πριν λίγο έφυγε αυτή
κι άσπλαχνα με παράτησε

Κι εκεί που λέω ας σου βρεθώ
και φτιάχνω τα εργαλεία μου,
διπλότυπα βιβλία μου,
φτάνεις που λες καμαρωτός

Μετανιωτός, μετανιωτός
θάνατε φύγε, δίνε του
αυτή που μ’ άφησε
γύρισε τώρα είν’ εδώ
και τη ζωή μου χάρισε