Σιγά σιγά με ξέχασες,
απ’ την καρδιά σου βγήκα,
τον δρόμο μου τον έχασες,
τον δρόμο σου δεν βρήκα.

Και χαράζει και βραδιάζει
μα η ελπίδα λιγοστεύει
και ο πόνος με τρομάζει
που φουντώνει και θεριεύει,
που φουντώνει και θεριεύει.

Τα χέρια μας λυθήκανε,
δεν ξέρω που πηγαίνω,
τα νιάτα μου με βρήκανε
τα πόδια μου να σέρνω.

Και χαράζει και βραδιάζει
μα η ελπίδα λιγοστεύει
και ο πόνος με τρομάζει
που φουντώνει και θεριεύει,
που φουντώνει και θεριεύει.