Αγάπησα τα κύματα, την θάλασσα που αλλάζει
Περπάτησα στις ερημιές κι αρνήθηκα βουνοκορφές
Στις λάσπες βρήκα τον θεό και πια δε με διατάζει
Και πια δε με διατάζει

Πάντα έκλεινε μια πόρτα
Μα μου γελούσε η καρδιά
Μου `λεγε πως είναι μόνος
Αυτός που αγγίζει τη φωτιά

Κι όπως έραβα φτερά
Μακριά ανοίχτηκα
Είχα μέσα μου φωτιά
Και δε φοβήθηκα

Κι όπως έραβα φτερά
Λιμάνια ξέχασα
Τις δικές μου Αμερικές
Μόνος τις έκαψα

Αγάπησα τα όνειρα, τα λόγια των ανθρώπων
Ανοίχτηκα σε πέλαγα
Κι ενώ πονούσα, γέλαγα
Αγάπησα τα λάθη μου, με τα σωστά φοβόμουν
Με τα σωστά φοβόμουν