Ξύπνιος είμαι έχω πετάξει τα ημερολόγιά μου
για να μην μετρώ τις μέρες που με πόνεσε η χαρά μου
μην μετρώ και τον καιρό που χω να κοιμηθώ
να άνοιγε η γη να μπαινα μέσα να χαθώ
με χάιδεψες και έφυγες σαν να σουνα αέρας
και γω κάθομαι τώρα και μαδάω μαργαρίτες
δεν θυμάμαι το σχήμα του ήλιου το φως της μέρας
τριγυρνάω στα σκοτάδια και χαζεύω τις προβλήτες
μπάς και έρθει το καράβι που σε πήρε από το λιμάνι
σαν τουρίστας ήρθες και έφυγες ταξίδι αναψυχής
σε θυμάμαι που μου γέλαγες με τ άσπρο σου φουστάνι
ηττημένη μονάχα με την κολόνια της ζωής

Μ έκανες να μην κοιμάμαι μ ένα σου φιλί και μόνο
Μ έκανες να μην θυμάμαι ώρα μέρα μήνα χρόνο
Με ζάλισες και μ έριξες μέσα σε βαθύ σκοτάδι
Πού να ξερα θα κράταγες μονάχα για ένα βράδυ
Μ έκανες να κοιμάμαι για να σ ονειρεύομαι
Και Ξύπνια να μαι μόνο για να σε σκέφτομαι
Μ έκανες να νιώθω σαν φύλλο στον αέρα
Πού να ξερα θα κράταγες μονάχα για μια μέρα

Μία μέρα μία νύχτα δε θυμάμαι μια φορά
Σου ψιθύριζα σε θέλω δε με πήρες σοβαρά
Όταν σ είχα νόμιζα ότι καιρό θα σε κρατούσα
Όταν σ είχα δεν περπάταγα μ ακούς πετούσα
Σου δωσα στα χέρια βέλος και εσύ βγήκες για κυνήγι
Θησαυρός αυτό που ένιωθα μα για `σένα ήταν φθηνό
Όπως νιώθω εγώ για σένα πρέπει να χουν νιώσει λίγοι
Αν και που στο λέω δεν νομίζω να σε συγκινώ
Για σένα ονειρεύτηκα βασίλεια και παλάτια
Μα ήρθες και τα γκρέμισες πριν καν εγώ τα χτίσω
Τώρα μαύρους κύκλους έχω κάτω απο τα μάτια
φυγε απ’ τα ονειρά μου και άφησε με να σ’ αφησω