Ό,τι είχα σου το χάρισα,
νιάτα, αγάπη και στοργή,
μα εσένανε, αχάριστε,
πες μου τι σε συγκινεί,
μα εσένανε, αχάριστε,
πες μου τι σε συγκινεί.

Όταν πέσεις σ’ άλλα χέρια,
σ’ έναν έρωτα πικρό,
τότε μοναχά θα νιώσεις
πόσο άξιζα εγώ.

Φύγε κι όπου θέλεις πήγαινε,
με το ζόρι δε σε κρατώ,
για καρδιά που δε μ’ αγάπησε
δε λυπάμαι, δεν πονώ.

Είπα να σε κάνω άνθρωπο,
σύντροφό μου στη ζωή,
μα γι’ αγάπη τόσο όμορφη
δεν επλάστηκες εσύ.

Όταν πέσεις σ’ άλλα χέρια,
σ’ έναν έρωτα πικρό,
τότε μοναχά θα νιώσεις
πόσο άξιζα εγώ.

Φύγε κι όπου θέλεις πήγαινε,
με το ζόρι δε σε κρατώ,
για καρδιά που δε μ’ αγάπησε
δε λυπάμαι, δεν πονώ.