Πάμε καράβι στου όνειρου τη γη
με τ’ ασημένιο πανί σου.
Τρέμει η καρδιά μου του Ήλιου παιδί
στον ίσκιο του Παραδείσου.

Στάζει σαν μέλι του Ήλιου το φως
πονάει βαθιά μου η πληγή του κόσμου
την καρδιά σου δώσ’ μου
άνθιζ’ ο κήπος ο κρυφός

Πάμε σου λέω και συ δε μιλάς
γέρνεις γλυκά και κοιμάσαι.
Φέγγει το χώμα και χαμογελάς
άραγες τι να θυμάσαι.

Στάζει σαν μέλι του Ήλιου το φως
πονάει βαθιά μου η πληγή του κόσμου
την καρδιά σου δώσ’ μου
άνθιζ’ ο κήπος ο κρυφός