Δεν έψαχνα από δω πιο πέρα,
ούτε να πάρω, ούτε να δώσω,
μα έτσι όπως πέρασες σαν σφαίρα,
δεν πρόλαβα να με γλιτώσω.

Το έβλεπα αυτό που θα `ρθει
και μου `λεγες, πως έχουμε ώρα.
Γιατί δε ζεις αυτό που υπάρχει;
γιατί δε χαίρεσαι το τώρα;

Πες μου από τώρα, που θα πας,
πες το, να δούμε αν αντέχω.
Παραμονή πρωτοχρονιάς
πες μου, να ξέρω πόσο έχω.

Έξω ξημέρωνε ο χρόνος
κι εσύ ευχόσουν και γελούσες,
δε γίνεται απ’ αυτό πιο μόνος,
εγώ πνιγόμουν κι εσύ ζούσες.

Δεν έχουμε αλλού να πάμε,
ούτε σε κάτι να ορκιστούμε.
Από το πάντα θα πονάμε
κι απ’ το ποτέ θα νικηθούμε.

Πες μου από τώρα, που θα πας,
πες το, να δούμε αν αντέχω.
Παραμονή πρωτοχρονιάς
πες μου, να ξέρω πόσο έχω.