Νιώθω πως πια, όλα γρήγορα αλλάζουν..
κι όσα κρύβω στην ψυχή, γίναν μέλη ξεχασμένα..
είναι αργά, κι όλα γύρω σκοτεινιάζουν..
όσα έχω να σου πω, λόγια αμίλητα γραμμένα..

Πόσο σ’ αγάπησα απ’ τα φύλλα της καρδιάς. . .
πόσο προσπάθησα ν’ αλλάξω μια πορεία..
και μια ζωή μέσα στα πάθη μιας βραδιάς
φεύγεις κι εσύ, τελευταία ευκαιρία..

Νιώθω πως πια, όλα τα όνειρα σκουριάζουν..
μες την άστοργη στεριά, σαν καράβια αραγμένα..
νιώθω βαθιά, οι αγάπες πως βουλιάζουν
κι ακουμπάω στο χαρτί, λόγια αμίλητα γραμμένα..

Πόσο σ’ αγάπησα απ’ τα βάθη της καρδιάς
πόσο προσπάθησα ν’ αλλάξω μια πορεία..
και μια ζωή μέσα στα πάθη μιας βραδιάς
φεύγεις κι εσύ, τελευταία ευκαιρία..