Ξέρω εγώ πως
θα `ρθεις στο φως
γερμένος απ’ τους κόπους
σαν μια σκιά
απ’ τα παλιά
σ’ άλλους καιρούς και τόπους.

θα `σαι του ανέμου μια στιγμή
τρίλια κι ανάσα βιαστική
στο πρόσωπο μου χάδι
Κι εγώ μονάχα θα σε δω
μα θα τρομάξω να φανώ
θα μείνω στο σκοτάδι.

Κλείνω τα μάτια
κι είσαι εδώ
τα ανοίγω και σε χάνω
να σε χορτάσω δεν μπορώ
στ’ όνειρο αυτό το πλάνο.