Οι άγγελοι στην πόλη ξενυχτούν
Με μάτια βουρκωμένα μας κοιτάνε
Χαράματα στον ώμο μας χτυπούν
Κι οι νύχτες μας αμίλητες περνάνε…
Κι οι έρωτες στο αίμα κολυμπούν
Σπασμένη μουσική μέσα στις φλέβες
Τα μάτια μας ακούραστα κοιτούν
Τα όνειρα που σπρώχνουνε τις μέρες…

Τα τέρατα ξυπνάνε σαν σκιές
Κι αρχίζουν να χορεύουν στα σκοτάδια
Τις ώρες που πεθαίνουν οι ντροπές
Γεννιούνται οι αγάπες και τα χάδια...

Γυρίζω μεθυσμένος στο λιμάνι
Σπασμένος σε κομμάτια μοναξιάς
Κι αν έφτασα στο τέρμα δε μου φτάνει
Το όνειρο μου έγινε βραχνάς…
Οι νύχτες μας πλανήτες σιωπηλοί
Στο χάος ταξιδεύουν και στο χρόνο
Παράξενη του δρόμου μας στροφή
Γκρεμίζει της αγάπης μας το φθόνο…