Φεγγάρι αργός διαβάτης
κι ο χρόνος ποδηλάτης
σαν αστραπή περνά.
Φεγγάρι απ’ τα μαλλιά μου
γλιστράει στην αγκαλιά μου
στα χείλη μου κοιμάται
στα μάτια μου ξυπνά

Χρόνε μου ποδηλάτη
με τις χρυσές ακτίνες σου
μην τρέχεις να προλάβω
τις μέρες και τους μήνες σου

Φεγγάρι αργός διαβάτης
κι ο ήλιος ακροβάτης
στον ουρανό ψηλά.
Χρυσό σχοινί πατάει
στη μέρα περπατάει
ό, τι αγαπώ μου παίρνει
κι ας μου χαμογελά

Ήλιε μου ακροβάτη
μην παίζεις μπρος στα μάτια μου
τρομάζεις το φεγγάρι
που ξύπνησε στα μάτια μου