Καμπάνες αναστάσιμες
χτυπούν αλαργινά,
και μεσ’ στο ροδοφέγγισμα
της χρυσαυγής τ’ Απρίλη
κάποιο αχολόγημα γλυκό
κι ανάλαφρο περνά.
Πηδά η ψυχή μου σαν πουλί
στα τρέμοντά μου χείλη,
κι ένα ψαλμό πασχαλινό
χαρούμενη αρχινά.