Κράτα τις ευχές σου να τις δώσεις
σ’αυτούς που τώρα βρίσκεσαι μαζί
εγώ απ’ τη ζωή σου πέρασα και χάθηκα
μ’ έσβησες απλά ένα πρωί
Μή μου λές πώς πάντα θα υπάρχω
μές στη σκέψη σου για μια ζωή
πάντα θα υπάρχουνε και κάποιοι άλλοι
να με μοιράζεσαι δε μου αρκεί
βγάλε με τελείως ελευθέρωσε με
κι άσε με να φύγω σαν πουλί

Άσε με να λέω πως μ’ έχεις ξεχάσει
ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί
να μ’ αγαπάς αλλά να μ’ έχεις προσπεράσει
τί να την κάνω την αγάπη αυτή
γιατί πάντα αυτό το `'αλλά'’ να μας διχάζει
και να’ μαι αλλού εγώ κι αλλού εσύ

Μη στέλνεις πια κανέναν να ρωτάει
τί κάνω και πως τα περνώ εγώ
ξέρεις ότι νιώθω σαν ναυαγισμένος
που ψάχνω από κάπου να πιαστώ
ελπίδες μη μου δίνεις
αφού θα με πετάξεις
με μια βαρκούλα στον ωκεανό