Φως του αυγερινού άστραψε στο νου
κι έγιν’ η σιωπή γράμμα στο χαρτί.

Άστρο της αυγής μη μ’ απαρνηθείς
Άστρο της αυγής μη μ’ απαρνηθείς.

Του αφρού ανθός, του έρωτα καρπός
τρέχει στο νερό σ’ αστρικό ρυθμό.

Άστρο της αυγής μη μ’ απαρνηθείς
Άστρο της αυγής μη μ’ απαρνηθείς.

Φως του αυγερινού, φάρος τ’ ουρανού
πρωινή δροσιά μου `στειλες ξανά.

Άστρο της αυγής μη μ’ απαρνηθείς
Σ’ έρημο σταθμό θ’ αποκοιμηθώ.