Να τη μεσ’τον καθρέφτη ουρανούς να κοιτάει
τ’άστρα πήραν φωτιά να πέσουν παρακαλάει
Τώρα η νύχτα δε παίρνει πια τ’όνειρό της στην ερημιά
ξανά στα μάτια αστραπές
ξανά στα χείλια η δίψα

Να, γελάει ξανά και κάτι φταίει
γελάει κι ο πυρετός της στις φλέβες καίει
ο κόσμος της μια αγάπη και πια δεν κλαίει

Το παιχνίδι το ξέρει μα τις ήττες εδώ ξεχνάει
στο παράθυρο θέα σ’άλλη μέρα ξυπνάει
μπήκε η άνοιξη στην καρδιά
Μ’ένα χάδι και δυο φιλιά ξανά στο νου αστραπές
ξανά στα μάτια η δίψα

Τι φταίει, τι φταίει κι αν τη ρωτάς γελάει
καλά κρυμμένο κρατάει το μυστικό