Αυτό που ονειρεύομαι εγώ
δεν είναι να 'μαι υπουργός σε κάποιο γαλαζοπράσινο καθεστώς
Αυτό που ονειρεύομαι και ζω για να το προσπαθώ
είναι να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος διαρκώς
Αυτό που ονειρεύομαι από μικρό παιδί
είναι να μην είμαι απλός περαστικός απ’ τη γη,
να κάνω κάτι απλό όχι μεγάλο
το λιθαράκι μου να βάλω στο οικοδόμημα που λέγεται ζωή
Αυτό που ονειρεύομαι εγώ
δεν είναι σπίτια και χλιδές ούτε μια πανάκριβη mercedes
Αυτό που ονειρεύομαι και το `χω στόχο ιερό
είναι να αγγίξω με τους στίχους μου τους ακροατές
Αυτό που ονειρεύομαι από πιτσιρικάς
είναι να σε δω με πάθος τη ζωή να κοιτάς
μια σπίθα μόνο μες στη ματιά σου με σεβασμό στα όνειρα σου
και σ’ όσα έχεις ορκιστεί ν’ αγαπάς
Ονειρεύομαι, μα δεν αιθεροβατώ,
βατό ή δύσβατο το μονοπάτι μου ακολουθώ
Αρνούμαι να παραιτηθώ και τη μοίρα μου να δεχθώ
όσο έχω χέρια και μυαλό, με στυλό θα πολεμώ
για να μπορώ να ξέρω πως έφυγα προσπαθώντας
για να `μαι περήφανος για τα νιάτα μου γερνώντας
Οι άνθρωποι που μ’ αγαπούν να πουν χαμογελώντας
"ο ραψωδός φιλόλογος, έφυγε τραγουδώντας"

Ονειρεύομαι, ονειρεύομαι κάτι από παλιά
τότε που ήμασταν ακόμη παιδιά
πριν ο χρόνος έρθει και σκλαβώσει για πάντα αυτά
τα όνειρα που ήταν αθώα και αληθινά

Ονειρεύομαι, ονειρεύομαι κάτι από μικρός
τότε που ήμουν ονειροπόλος τρελός
Αυτό που ονειρεύομαι από παιδάκι
είναι να σταματήσει ο κόσμος μας να είναι κακός

Δεν ονειρεύομαι φήμη και φώτα δεν είναι σαν πρώτα
Δε θέλω να γευτώ τα λαμπερά γεγονότα
μα θέλω να αφεθώ στης μουσικής μου τη νότα
του λαβύρινθου ν’ αντικρίσω της εξόδου την πόρτα
Δεν ψάχνω δεσμίδες χρημάτων να έχω δεσμά
Δε θέλω σκλάβος να είμαι σε υλικά αγαθά
μα να `μαι εντάξει με μένα για να κοιμάμαι καλά
να μην δειλιάζω μπροστά της στη ζωή που περνά
να τρίξω τα θεμέλια της κοινωνίας με τη ρίμα
που έχω δίαυλο επικοινωνίας και
στην επανάσταση του στίχου μου να σε μυήσω
να έχω δίπλα μου και κάποιον άλλο σαν πολεμήσω
Ονειρεύομαι απλά να μην κάνω πίσω
και το γόρδιο δεσμό της φυλακής μας να λύσω
δίχως σπαθί με επιμονή και με ξυράφι φωνή
Ονειρεύομαι αντίσταση στην υποταγή
να μην με βγάλει ψεύτη ο χρόνος μην είμαι μόνος
γόνος της αμφισβήτησης επόμενο ο πόνος
κι όμως ο τόνος θ’ ανεβαίνει για να γίνει ο φόνος
απ’ του αντιπάλου τις φλέβες να πνιγεί στο αίμα ο δρόμος
δρόμος της φυγής απ’ τα στενά της ντροπής
που κάποιοι άλλοι σ’ αναγκάσαν να διαβείς
να τους πεις γι’ αυτό που ονειρεύομαι
μαχόμενος θα βρω την έξοδο μου ραπάροντας το όνειρο μου

Ονειρεύομαι, ονειρεύομαι κάτι από παλιά
τότε που ήμασταν ακόμη παιδιά
πριν ο χρόνος έρθει και σκλαβώσει για πάντα αυτά
τα όνειρα που ήταν αθώα και αληθινά

Ονειρεύομαι, ονειρεύομαι κάτι από μικρός
τότε που ήμουν ονειροπόλος τρελός
Αυτό που ονειρεύομαι από παιδάκι
είναι να σταματήσει ο κόσμος μας να είναι κακός