Από τη μια στην άλλη δίχως τάξη
μ’ όλα του τα συμπράγκαλα στ’ αμάξι
κινάει το δικαστήριο κι όλο πάει
σε πολιτείες και χωριά γυρνάει
κι όλοι το ρίχνουν στο κρασί και στο κονιάκ.
Να ζει ο καλός μας δικαστής Αζντάκ.

Αυτός, παιδιά μου, όπου κι αν κάνει στέκι
δεν έχει κώδικες, πέφτει πελέκι.
Αυτός με δάκρυ μόνο υπογράφει
κι αυτός στων φουκαράδων το σινάφι
δίνει λεφτά, δίνει φαΐ, δίνει κονιάκ.
Να ζει ο καλός μας δικαστής Αζντάκ.