Του αηδονιού ερήμωσε η φωλιά
κι ο βασιλιάς του κλαίει στα σκοτεινά
ποιος θα τον μάθει τώρα να αγαπά,
στο προσκεφάλι του ποιος θα ξαγρυπνά.

Γλυκό μου αηδόνι, κάτι με λιώνει,
κάτι που ίσως το λένε μοναξιά.

Αχ! βασιλιά μου έφυγα μακριά,
ποτέ μη διώχνεις όποιον σ’ αγαπά,
γιατί η αγάπη μεγάλα έχει φτερά
κι αν την πονέσεις φεύγει στα ψηλά.

Γλυκό μου αηδόνι, κάτι με λιώνει,
κάτι που ίσως το λένε μοναξιά.