Ένα δωμάτιο σκοτεινό
και μια ζωή χωρίς ζωή στο παρά πέντε,
όλα κουβάρι στη γωνιά,
ένα γιατί, δύο γιατί και συμφορά,
είμαστε μίλια μακριά
σαν μια ανάμνηση σε δύο επί πέντε,
το πρόσωπό σου είναι θολό
μα σ’ αγαπώ και σου μιλώ, ελπίζω να σε δω.

Μοναξιά μου, συντροφιά μου, καταδίκη μου
σε συνήθισα μα πρέπει να σε διώξω,
εμποδίζεις την αγάπη μου και χάνομαι,
πρέπει λίγο λίγο να σε ξεριζώσω,
μοναξιά μου, συντροφιά μου, καταδίκη μου
άφησέ με τη ζωή μου να τη νιώσω.

Μια βουρκωμένη αντοχή,
για σένα έχω ενοχή που σ’ αγαπάω,
μια παγωνιά, ένα κενό, δέκα γιατί,
θλίψη βουνό για όλα αυτά,
είμαστε μίλια μακριά
μα ούτε στιγμή, ούτε λεπτό δε σε ξεχνάω,
θέλω τα μάτια σου να δω, να σε φιλώ, να σε κρατώ,
Θεέ μου, σ’ αγαπώ.

Μοναξιά μου, συντροφιά μου, καταδίκη μου
σε συνήθισα μα πρέπει να σε διώξω,
εμποδίζεις την αγάπη μου και χάνομαι,
πρέπει λίγο λίγο να σε ξεριζώσω,
μοναξιά μου, συντροφιά μου, καταδίκη μου
άφησέ με τη ζωή μου να τη νιώσω,
να τη νιώσω.