Αυγερινέ και Πούλια ψηλά που ξαγρυπνάτε
κι αθώα νυχτοπούλια στον ύπνο ελάτε.
Μιλήστε μου για κείνη, πέστε μου πως περνά
αγάπη που δε σβήνει, καημός που τυραννά.

Αυγερινέ και Πούλια ψηλά που ξαγρυπνάτε
κι αθώα νυχτοπούλια στον ύπνο ελάτε.
Πείτε μου για τον κόσμο, ποιο κάρμα κυβερνά
τη μοίρα ποιος ορίζει, τον πόνο ποιος γεννά;

Εσείς που δε φοβάστε σκοτάδι και συνήθεια
τη σκέψη μου φορτίστε, αδειάστε μου τα στήθια.
Πουλιά που τριγυρνάτε στη μαύρη ερημιά
στον ύπνο μου ελάτε σαν όνειρα γλυκά.