Την Κυριακή θα ρωτάς γιατί
πέρασε άλλη μια μέρα χωρις ζωή
κι εγώ θα σου απαντάω με την σιωπή
χωρίς να μπορώ να είμαι εκεί.

Ψεύτικος κόσμος γυάλινη πνοή
στων υπογείων τη φυλακή
χιλιάδες ώρες εκεί περνάς
το φως της μέρας αναζητάς
και ζωγραφίζεις την ομορφιά
μες των ονείρων σου τη θωριά.

Κοιμήσου πάλι να φανταστείς
σε κήπους πως κατοικείς
χωρίς πατρίδα μες το μηδέν
χωρίς ελπίδα τα μάτια κλαιν.

Ψεύτικος κόσμος γυάλινη πνοή
στων υπογείων τη φυλακή
κι ο μετανάστης σ’ αυτή τη γη
ξένη σελίδα, ξένη πληγή