Ένας πρίγκιπας μικρός πιο μικρός κι από ρεβίθι
κατοικούσε μοναχός μέσα σ’ ένα παραμύθι
σε πλανήτη ερημικό με μοναδικό του φίλο
ένα πρόβατο μικρό και τριαντάφυλλο με φύλλο

Μα του κόσμου η οχιά σκότωσε το όνειρό μου
στων αιώνων την τροχιά ταξιδεύω τον καημό μου
η ψυχή πονά και κλαίει σε κανένα δεν το λέει

Ένας πρίγκιπας φτωχός πιο φτωχός κι από κουρέλι
περπατούσε συνεχώς πίσω απ’ του έρωτα τα βέλη
μήπως βρει καμιά καρδιά δεν πειράζει τσακισμένη
να την πάρει αγκαλιά και να ζουν ευτυχισμένοι

Μα του κόσμου η οχιά σκότωσε το όνειρό μου
στων αιώνων την τροχιά ταξιδεύω τον καημό μου
η ψυχή πονά και κλαίει σε κανένα δεν το λέει

Ένας πρίγκιπας μικρός πιο μικρός κι από αγκάθι
όσο μια σταγόνα φως μες του σύμπαντος τα βάθη
κάθε νύχτα Άι Γιαννιού στις καρδιές φωτιές ανάβει
απ’ το φάρο τ’ ουρανού με του Σείριου το χάδι

Μα του κόσμου η οχιά σκότωσε το όνειρό μου
στων αιώνων την τροχιά ταξιδεύω τον καημό μου
η ψυχή πονά και κλαίει σε κανένα δεν το λέει