Ζω με τον φόβο της φυγής
μαύρα τα φύλλα της καρδιάς
σκόρπια τα χρόνια της ζωής
'φύγαν σ’ αγάπες μιας βραδιάς.

Μ’ έχει κουράσει η μοναξιά
λες και στη γη μονάχος ζω
σαν χελιδόνι στον χιονιά
τα καλοκαίρια σου ζητώ.

Μα εσύ που μου έδωσες φτερά
μα εσύ που μου έδωσες φτερά
πέταξες σ’ άλλο ουρανό
εδώ τελειώνει τ’ όνειρο
εδώ τελειώνει τ’ όνειρο.

Από παιδί στα σκοτεινά
μ’ είχε ξεχάσει κι ο Θεός
και κάποια μέρα ξαφνικά
ήρθες εσύ σαν ήλιου φως

Μ’ έμαθες να είμαι δυνατός
και να αντέχω τις πληγές
να μη ρωτάω τι και πώς
όταν μοιράζονται οι ζωές

Μα εσύ που μου έδωσες φτερά
μα εσύ που μου έδωσες φτερά
πέταξες σ’ άλλο ουρανό
εδώ τελειώνει τ’ όνειρο
εδώ τελειώνει τ’ όνειρο
εδώ τελειώνει τ’ όνειρο