Του κόσμου τον παλιό καημό το πρωί
τον δένεις στο πλευρό σου
και το ξεχνάς που σ’ αγαπώ γιατί
κλειδώνεις τ’όνειρό σου
Ξέρω πως έφαγες πικρό ψωμί
στον πιο γλυκό καιρό σου
μα κι η αγάπη ψάχνει αφορμή
ν’αλλάξει εποχή

Ξέρω μια θάλασσα κρυφή, βαθιά και άγνωστη
φέρε τη μοίρα σου εδώ σαν φως και άπλωσ’τη
εγώ θα βάλω άνεμο κι εσύ το δάκρυ σου
κι έλα να βγούμε στ’ανοιχτά για την Ιθάκη σου

Δεν έχει ο κόσμος μόνο γκρι μη το λες
κι οι άνθρωποι δε μοιάζουν
και πριν αλλάξουν οι καιροί μη κλαις
πρώτα οι καρδιές αλλάζουν
Έχει δρομάκια λένε ο ουρανός
που σε δυο μάτια βγάζουν
κι είναι στο χέρι λένε καθενός
να μπει να πάρει φως