Το ταξίδι πριν αρχίσει σε φωνάζανε Διονύση
πρόσωπα που `χε χαϊδέψει η ματιά σου,
μα και τις φωνές, ακόμη, δε σηκώνουνε οι ώμοι,
πέταξες το βάρος που `χει τ’ όνομά σου.

Της Μοσχολιού τα έγχορδα,
της Βέμπο τα βελούδα,
ένα πρωί σε ξύπνησαν
και σου `πανε τραγούδα.

Μα εσύ δεν έχεις τι να πεις
και τι να τραγουδήσεις,
του ουρανού τα μυστικά
πώς να τα μαρτυρήσεις.

Της ανάμνησης το κόστος μαρτυρά τα βράδια ο νόστος
με το σώμα σου δεμένο στο κατάρτι,
κι όταν λιώνουνε τα χιόνια, δυο Μαγιάτικα τρυγόνια
φέρνουν της μικρής πατρίδας σου το χάρτη.

Της Μοσχολιού τα έγχορδα,
της Βέμπο τα βελούδα,
ένα πρωί σε ξύπνησαν
και σου `πανε τραγούδα.

Μα εσύ δεν έχεις τι να πεις
και τι να τραγουδήσεις,
του ουρανού τα μυστικά
πώς να τα μαρτυρήσεις.

Της Μοσχολιού τα έγχορδα,
της Βέμπο τα βελούδα,
ένα πρωί σε ξύπνησαν
και σου `πανε τραγούδα.