Το φεγγαράκι που κοντεύει να γεμίσει
αχ να αποκοιμίσει
σαν τα παιδάκια
και τη βασιλοπούλα την Ηρώ
που πήγε για να πιει νερό
και της έκπληξης άνοιξε τη βρύση

Κύλησαν νότες και μουσικές, πιο βιαστικές
και ξαφνιασμένοι όλοι μας λέμε από χθες
Όσο άσπρο είναι το άσπρο χιόνι
τόσο μαύροι όσοι ζούνε μόνοι
Ήρθε κιόλας ο καιρός σου Ηρώ
τον δικό σου να βρεις Λέανδρο

Το φεγγαράκι που ν’ αδειάσει δε θ’ αργήσει
αχ να αποκοιμίσει
σαν τα παιδάκια
και τη βασιλοπούλα την Ηρώ
που πήγε για να πιει νερό
και του μύθου της άνοιξε τη βρύση

Κι έτσι το σπίτι μοιάζει νησί μες στη ζωή
φάρους κι απάγκια έχει σε κάθε ακτή
Ποιο καράβι ξεκινάει να φύγει
ποιος νομίζει την αγάπη λίγη
μες στο κύμα πέσε πρώτη Ηρώ
τον δικό σου σώσε Λέανδρο