Ήρθες σαν ηλιαχτίδα, στον μαύρο ουρανό μου...
Καινούρια μου ελπίδα, στο δρόμο τον δικό μου!...
Κι αν θα μου φύγεις τώρα, έρημο τ’ όνειρό μου,
θα κάνεις την χαρά, πικρό παράπονό μου!...

Πώς να σ’ αφήσω και πώς θα ζήσω
χωρίς εσένα Ντομινίκ;...

Ήρθες μέσ’ στο χειμώνα κι έγινε η παγωνιά μου
χαρούμενη ανεμώνα... Φωτίζεις την καρδιά μου!...
Κι αν θα μου φύγεις τώρα, έρημο τ’ όνειρό μου,
θα κάνεις την χαρά, πικρό παράπονό μου!...

Πώς να σ’ αφήσω και πώς θα ζήσω
χωρίς εσένα Ντομινίκ;...

Γέμισες την ζωή μου και σβήνει η πνοή μου,
χωρίς εσένα Ντομινίκ;

Κι αν θα μου φύγεις τώρα, πώς να σταθώ στη μπόρα
χωρίς εσένα Ντομινίκ;...
Στη σκέψη πως σε χάνω, νιώθω πως θα πεθάνω,
χωρίς εσένα Ντομινίκ!