Δες τα βαγόνια στη σειρά, έτοιμα για να φύγουν
δες και τους μάγκες στο χακί, την τύχη τους πως βρίζουν
τα δυο σου χέρια πιάνω για ν’ αντέξω στο αντίο
έξοδος ήτανε και πάει ξημέρωμα στο κρύο

Πώς να φύγω απο `δω
που να πάω
αφού εσύ είσαι εδώ
και πονάω
απ’ την πύλη ξανά
δεν περνάω
η σκοπιά μου είναι εδώ
δεν γυρνάω

Τ’ άρβυλα που μου δώσανε μου πέσανε μεγάλα
λάσπες γεμίζει το νερό στης μοναξιάς τη γυάλα
δεν είναι πως δεν ήμουνα στα ζόρια μαθημένος
είμαι απ’ το παραμύθι σου σκληρά εξαρτημένος

Πώς να φύγω απο `δω
που να πάω
αφού εσύ είσαι εδώ
και πονάω
απ’ την πύλη ξανά
δεν περνάω
η σκοπιά μου είναι εδώ
δεν γυρνάω

Οι δικοί μου είναι εδώ
και πονάω
εκεί μέσα εγώ
δεν γυρνάω