Με χαλάει τ’ όνομά σου, τα ρούχα σου, τ’ άρωμά σου
με χαλάει κι αυτό που έχω καιρό να σε δω
μα δε γίνεται άλλο στο μυαλό μου το άδειο
να γυρνάς μόνο εσύ κι η χαρά μου μισή
πάντα θέλω ότι δεν έχω, μου τη σπάει αυτό που έχω
και με τύψη καμιά, στον τοίχο ρίχνω μπουνιά

Ο δρόμος είν’ ανοιχτός
μα σβησμένο το φως
γύρω μου μια σκιά
περπατάει κοντά

Όλο κι όλο ένα βράδυ, μα μου φτάνει ένα χάδι
να `χω για συντροφιά όταν φυλάω σκοπιά
θέλω να προσπαθήσω την εικόνα σου να σβήσω
τα δικά σου φιλιά, τα μακριά σου μαλλιά
πάντα θέλω ότι δεν έχω, μου τη σπάει αυτό που έχω
και με τύψη καμιά, στον τοίχο ρίχνω μπουνιά

Ο δρόμος είν’ ανοιχτός
μα σβησμένο το φως
γύρω μου μια σκιά
περπατάει κοντά

Τώρα που `μαι μακριά σου, τι θα λες στη μαμά σου
κι ο καλός σου αδερφός, σύμμαχός μου κι αυτός
πάντα θέλω ότι δεν έχω, μου τη σπάει αυτό που έχω
και με τύψη καμιά, στον τοίχο ρίχνω μπουνιά