Άδεια πακέτα, άδεια μπουκάλια
έχουνε γίνει τα όνειρά μου τα μεγάλα,
σβησμένα φώτα, κλειστή η πόρτα
κι αυτό το σπίτι φυλακή,
η μοναξιά κι η λογική γίνανε ένα
με την καρδιά και την ψυχή
να σε ζητάει κάθε πρωί απελπισμένα.

Ναι, σε χρειάζομαι, να σε νοιάζομαι,
να ξενυχτάω, να ρωτάω για σένα
γνωστούς και φίλους με τα μάτια δακρυσμένα,
ναι, σε χρειάζομαι, να σε νοιάζομαι,
να υποφέρω, να ζητάω εσένα
μέσα σε γράμματα με δάκρυα ποτισμένα,
σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι.

Λόγια κρυμμένα, λόγια πνιγμένα,
ψάχνουν διέξοδο να βρουν, να βρουν εσένα,
κλειστά τα φώτα, κλειστή κι η πόρτα
κι αυτό το σπίτι φυλακή,
η μοναξιά κι η λογική γίνανε ένα
με την καρδιά και την ψυχή
να σε ζητάει κάθε πρωί απελπισμένα.

Ναι, σε χρειάζομαι, να σε νοιάζομαι,
να ξενυχτάω, να ρωτάω για σένα
γνωστούς και φίλους με τα μάτια δακρυσμένα,
ναι, σε χρειάζομαι, να σε νοιάζομαι,
να υποφέρω, να ζητάω εσένα
μέσα σε γράμματα με δάκρυα ποτισμένα,
σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι.