Μες στους δρόμους, τις πλατείες, δίχως ήλιου φαντασίες
τι γυρεύω και τι θέλω που πάω και δεν ξέρω ρωτούσα συνεχώς
με τ’ αγάλματα μιλούσα, ιστορίες που πετούσαν τραγουδούσαν συνεχώς
Μες στους δρόμους, τις πλατείες, δίχως ήλιου φαντασίες
πάω για λίγο στο φεγγάρι θα χαθεί και θα με πάρει μαζί του στη σιωπή
πάλι μόνο σουλατσάρει το παιδί χωρίς γιορντάνι μια μέρα σαν λαμπρή
Μες στους δρόμους, τις πλατείες, δίχως ήλιου φαντασίες.