Σήμερα, σαν να ‘μαι εσύ, ψυχή μου,
κράτα με όπως δε σ’ έχουν κρατήσει ποτέ.
άκουσα να λέτε φωνές του ανέμου
τ’ όνομά μου και μια προσευχή τρεις φορές.

Έφτασε ένα δάκρυ στων χειλιών την άκρη,
τρέχει στο αυλάκι απ’ το πρώτο φιλί,
μέσα του είδα να τρέχεις και συ.
Μη με θυμάσαι αν δεν είσαι εδώ.

Δώσε μου σαν να ‘σαι εγώ, ψυχή μου,
δώσε μου ό,τι δε σου έχουν χαρίσει ποτέ.

Έφτασε ένα δάκρυ στων χειλιών την άκρη,
κι αν το χαμόγελο πέφτει στη γη,
με τη ματιά της το παίρνει αυτή,
το ρίχνει εμπρός κι όλα αρχίζουν αλλιώς.