Μες στη νύχτα πού πας, σε ποιους δρόμους γυρνάς
πού κοιμάσαι και πού ξαγρυπνάς;
Μια καρδιά που πονά και για σένα χτυπά
πώς μπορείς, πες μου, να την ξεχνάς;

Τη ζωή σου να φτιάξεις δε σκέφτεσαι
όπως ζεις μόνη σου καταστρέφεσαι
σ’ ένα ψεύτικο κόσμο θαμπώνεσαι
κι υποφέρω γιατί σ’ αγαπώ.

Μες στη νύχτα πού πας και ποια πόρτα χτυπάς
πού τις ώρες σου όλες περνάς;
Όσο είναι νωρίς μη διστάζεις να `ρθείς
τον καημό σου ξανά να μου πεις.