Παραπονιόταν ο Στρατής ο φαμελιάρης
πως ήταν άδικη μαζί του η ζωή
Τον παρηγόραγε ο Θωμάς ο ταβερνιάρης
που ‘χαν τα μάτια του πολλά στον κόσμο δει

Υπάρχουν βάσανα Στρατή μου που δε τα ‘δες
μην απελπίζεσαι και μη βαρυγκωμάς
Τους αγαπάει ο Θεός τους δουλευτάδες
καν’ το σταυρό σου θα χαράξει και για μας

Παραπονιόταν ο Στρατής ο φαμελιάρης
πως δε του γέλασε μια μέρα η χαρά
Και τον εμάλωνε ο Θωμάς ο ταβερνιάρης
να μη τη παίρνει τη ζωή στα σοβαρά